Inwijding

Waar de zon door de kruinen druppelt

En het flikkeringen regent op de grond

Waar eenhoorn danst en faun huppelt

Is het domein dat mij in wond'ren bond

Die plek door woud en innigheid omsloten

Decor van oeroude knoestigheid

Daar is al dat leeft met mystiek overgoten

En schijnt het leven met priemende helderheid

De bomen wijken eerzaam voor de ingewijde

En tonen de weg naar het heiligdom

En doen de uilen voor de toegang hun ingeleide

En wassen weg de last vanwaar ik kom

Met hun welbevinden dring ik tot het innige door

Waar ik zal vleien voor de kroon van het woud

Hij, wiens imposante stem ik al hoor

De hoeder die over al het leven heerschap houdt

Aslan, de belichaming van al dat juist is

Mijn heer en licht in de doorgaande strijd

Voor hem mijn gewetensvolle verbintenis

Het is hij aan wie ik mijn leven wijd

En hier diep in zijn verscholen heiligdom

Wijst hij mij de weg en vult mijn hart

En maakt liefdevol mijn kolkend gemoed stom

Dringt mijn ziel binnen en verdampt mijn smart

Hij is de brug tussen hemel en aard

Laat mij zweven tussen leven en dood

Zweven met oneindigheid gepaard

Het is hij die mij de sleutel bood

De kern van het zijn is mij tomeloos getoond

Ik heb het met de dieren gevierd

Door hert en wolf met dansen beloond

Waar eerbied voor het leven nog welig tiert

Een hart dat zich gewillig opent voor het licht

Zal tot het heiligdom toe mogen treden

Hij die zich tot de roep van de leeuw richt

Zal het koninkrijk zonder angst betreden