Levensboom

Een dichte mist bedekt de moerassen van het multiculturele landschap van vandaag. Deze mist werkt als een verderfelijk oplosmiddel, uiterst corrosief en langzaam maar onvermurwbaar in zijn werking. Het is de mist van vergetelheid, die alles wat eens was verhult en alle banden met het verleden dat wij kenden verduistert. Langzaam worden onze geesten "gedekoloniseerd" en worden onze ontwortelde innerlijke zelven ingezaaid met zaden van haat tegen ons heilige bloed en erfgoed, waardoor wij onze voorouders als irrelevant afdoen. Het is de mist van de dood. Het smeringsloze knarsen van onze culturele raderen klinkt als een treurzang, die deze onheilspellende mars naar ondergang omhult in een droeve serenade. Strompelende figuren bewegen als schaduwen in de mist, beroofd van alle richting, hopeloos grijpend naar de leegte.

Geen machtige boom heeft ooit op aarde gestaan, met zijn torenhoge kroon als een ogenschijnlijke zuil voor de hemel, die zijn kracht niet putte uit de diepte van de aarde en zijn wortels niet diep in de rijke bodem liet doordringen. Maar zelfs de machtigste boom zal vallen door toedoen van een eenvoudige schimmel, die langzaam zijn cellulose verteert totdat de stam zijn indrukwekkende kroon niet langer kan dragen. En zo zal het lot zijn van de Europese mens, wiens torenhoge kroon hopeloos afhankelijk is van de wortels die hem schragen. Hij wordt geconfronteerd met hetzelfde fenomeen als de bomen in het woud: de infiltratie van ziekteverwekkende organismen in zijn machtige stam.

De ware betekenis van een natie moet worden gezocht in deze treffende analogie van de boom. Een boom wordt niet volledig volgroeid in de wereld geworpen, maar wordt geboren uit andere bomen en begint zijn leven als een nederig zaadje. Een zaadje dat op ondoorgrondelijke wijze de gehele erfenis van zijn voorouders in zijn bescheiden schil draagt, ingekapseld als een machtig potentieel voor groei. Het doorloopt verschillende stadia van ontwikkeling en wordt geconfronteerd met vele bedreigingen voor zijn bestaan. Stormen, herbivoren, insecten, schimmels, droogte en vuur – aardse tegenslagen die het moet overwinnen om uiteindelijk zijn prachtige kroon ten volle te dragen.

Zo is het ook met menselijke samenlevingen en culturen; geen enkele is op magische wijze plotseling ontstaan. Elke cultuur vindt haar oorsprong in talloze generaties van voorouders. De kroon van een cultuur is dus altijd het moeizame hoogtepunt van het overwinnen van alle tegenslagen uit haar verleden. Een ware natie heeft gemeenschappelijke wortels en slechts één sapstroom die door haar bast vloeit. Alleen individuen die zich hiervan bewust zijn, kunnen zich verenigen tot een samenhangend geheel om de machtige kroon van verwezenlijking te ondersteunen.

Uit de aarde stroomt het bloed van onze voorouders onophoudelijk omhoog, het onttrekt aan de bodem de essentie van de natie en voert de nectar van het leven tot in de toppen van de takken. Hier ontspruiten nieuwe bladeren uit de knoppen. Elk blad is als een pasgeboren kind van het volk. Uit de machtige volksboom komen zij voort, en bij de dood vallen zij neer en verrijken de grond waaruit de boom zijn kracht put.

De sterkste boom kan stormen en overstromingen trotseren en kan verhalen vertellen over eeuwen die zijn verstreken. Hij is vol wijsheid, want zijn kroon reikt tot dicht bij de hemel, waar hij spreekt met de sterren en danst in het licht van de maan.

Een waarachtig volk vormt de brug tussen hemel en aarde en belichaamt zowel de spirituele als de sterfelijke aspecten van het bestaan. Alleen een natie die de boom waardeert om zijn onschatbare lessen, zal in de wereld voortbestaan. En alleen een volk dat zijn vitaliteit put uit de bodem en zijn kroon steeds hoger naar de hemel duwt, is een volk dat het leven verdient.