Vrijheid gesel der Volks-Ziel

Vrijheid! Vrijheid! Het monotone gedreun van deze holle term is de ware mantra van de ziekelijke moderniteit. Alle ideologische spelers in het publieke debat hebben er de mond vol van. Vrijheid als hoogste goed. Vrijheid als ultieme individuele waarde. Datgene waarvoor de vrijheidsschreeuwers kennelijk strijden, is echter een term die niets betekent en ook nooit iets werkelijk inhoudelijks zal bevatten.

Vrijheid, wat is dat dan, dat de dogmatisch psalmende massa opeist? Als we vrijheid definiëren als de afwezigheid van dwang, dan is onmiddellijk duidelijk dat de term een zelfvernietigende kwaliteit bevat. Ons bestaan in de natuur betekent immers niets anders dan dat wij, ultima ratio, onder het bewind staan van de wetten van de natuur. De afwezigheid van dwang kan men slechts vinden in de dood, waarin men niet langer onderworpen is aan de wetten van de natuur.

Als we vrijheid daarentegen verstaan als de reductie van het individu tot een soort economische automata, een entiteit die uitsluitend gewaardeerd wordt om zijn vermogen economisch te interacteren met andere automata, dan ontstaat een ander beeld. Voor het individu dat in deze staat van zijn leeft, lijkt het alsof hij de vrijheid heeft om allerlei triviale keuzes te maken, wat het gevoel versterkt dat hij iets te zeggen heeft over zijn eigen leven. Ondertussen blijft hij blind voor het feit dat kiezen uit tien soorten pindakaas, vijftien soorten tandpasta, een vakantie naar Griekenland of Turkije, of een hoekwoning versus een tussenwoning, keuzes zijn zonder enige daadwerkelijke betekenis. Hij voelt zich meester over zijn bestaan door het smeren van zijn favoriete pindakaas, terwijl hij, in naam van "vrijheid," niet meer waarde heeft dan het saldo op zijn bankrekening.

Zo beschouwd is de maatschappij de toevallige uitkomst van miljoenen individuele keuzes, zonder een sturend principe anders dan de wisselwerking tussen de economische automaten, die handelen uit zuiver financiële overwegingen en het bevredigen van hun driften. Men verafschuwt "het grote geld," maar ziet niet in dat de vrije samenleving volledig gebaseerd is op het najagen van persoonlijke financiële vooruitgang. Hebzucht is de drijfveer, zowel voor de onderkant, het midden, als de bovenkant van de maatschappij. Het hele concept "maatschappij" reflecteert niets anders dan een aggregaat van mensen die verwikkeld zijn in zakelijke overeenkomsten: zielloos, zakelijk, dood.

Vrijheid is een pseudowoord, een speeltje, een leuk idee voor idealistische massadenkers.

Nooit leeft in de geest van de massa het idee dat men als individu slechts bestaat doordat men onlosmakelijk nazaat is van een bepaalde etnische groep. Duizenden voorouders waren nodig om het individu het leven te schenken. Men is het leven in zo'n hoge mate verschuldigd aan de voorouders, dat het individu, net als vrijheid, een drogbeeld is. Een individu bestaat niet. Men is altijd slechts een schakel in de ketting van generatie op generatie van een volk. Met dezelfde toewijding waarmee onze voorouders ons het leven schonken, dienen wij te leven met het oog op de volgende generatie en de culturele vlam door te geven. Een volk, en ieder die daartoe behoort, leeft in een web van verplichtingen. Het voldoen aan deze eisen is het hoogste goed in een mensenleven.

Daar waar in de "vrijheid" geluk als ultieme waarde wordt nagestreefd, en de maatschappij in feite is ingericht voor het bevredigen van alle platte wereldse lusten, blijft dit nagejaagde geluk van enige daadwerkelijke betekenis verstoken. Geluk is gereduceerd tot een kortstondige extase wanneer de kooplust weer even gestild wordt met een postorderaankoop. Het land stikt inmiddels in de duizenden bestelwagens die druk zijn met het bezorgen van dit vluchtige geluk.

Het absolute dieptepunt van het moderne bestaan is dat men zich daadwerkelijk afvraagt wat het eigenlijk kost om een kind op te voeden, en het krijgen van kinderen uitstelt of afstelt omdat de economische omstandigheden "eventjes niet ideaal" zijn. In de allesverslindende bevrediging van de lusten is men volledig opgesloten in het idee dat het leven een toevallig bezit is, en dat men het onvervreemdbare recht heeft om ermee om te gaan zoals men wil, inclusief een economische waarde hangen aan het leven.

Het leven van een mens is in feite niet zijn exclusieve eigendom. Het leven dat men leidt, is een geschenk van de voorouders. Dit geschonken leven is een vlam die door generaties heen wordt doorgegeven. Het volk heeft dan ook het recht om, indien nodig, het leven van zijn leden op te eisen voor de verdediging van het volk. Het leven van een mens is geen op zichzelf staand iets, maar een continuüm van bestaan: de ras-ziel of volks-ziel. Elk mens is slechts een tijdelijke expressie van deze ziel. Niets gaat boven het voortbestaan van deze ziel, en het leven van individuele leden van het volk is volledig ondergeschikt aan dit ultieme doel.

Dit is precies waarom in het Westen, zolang die walgelijke laissez-faire "leven-en-laten-leven"-mentaliteit heerst, er nooit meer een opleving van de volksziel zal plaatsvinden. De moderne mens is zo doordrongen van koopkracht, cao-onderhandelingen en mediaconsumptie, dat men geen jota inzicht meer heeft in de essentie van het leven.

De ziekte van de moderniteit grijpt zo heftig om zich heen dat de geest die zich ervan afwendt nauwelijks nog kan ademen in de verstikkende moderne wereld. Het is de ziekte van het leven enkel en alleen voor zichzelf, zonder enige consideratie voor de gevolgen voor het volk. Letterlijk zien we nu vrouwen die voor een record gaan door in één dag met duizend mannen te slapen, transgenders in leidinggevende posities in het leger, de seksualisering van kinderen, de druk op de acceptatie van pedoseksuelen, exorbitante onkunde in de politiek, onverschilligheid tegenover het lijden van de maatschappij, en een emotioneel onvolwassen bevolking. Het schip zinkt, maar de vretende massa zit te diep met de bek in de trog om het op te merken.

De toekomst hoort daarom ook niet toe aan diegenen die cryptomiljoenen najagen of zichzelf verkopen op OnlyFans. De toekomst hoort toe aan hen die begrijpen dat het leven draait om het streven naar iets groters dan eigenbelang. Zij die zich overgeven aan de volksziel en de nobele taak op zich nemen om een toekomst voor ons volk te verzekeren, zijn de ware erfgenamen van de volksziel.

De moderne wereld is anti-leven geworden, omdat zij niet langer het belang van het volk boven dat van het individu stelt. Nee, het tegenovergestelde is juist waar: het individu vormt de wortel van het hele rechtssysteem. Ons gehele wetssysteem is erop gericht de rechten van het individu te verheffen. Dit systeem is in feite gebaseerd op de Déclaration des Droits de l'Homme et du Citoyen (de Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger), gecodificeerd tijdens de Franse Revolutie. In deze grond ligt de oorsprong van het giftige kruid dat de economificering van de mens tot volle bloei heeft gebracht.

Zoals eerder gezegd, is de term "vrijheid" een zelfvernietigend concept, volledig ongeschikt om datgene wat ermee wordt bedoeld accuraat te definiëren. Elke poging om vrijheid in wetten te formaliseren zal daarom in perpetuum vruchteloze arbeid blijven. Toch is de hele Westerse wereld, evenals haar rechtssysteem, doorspekt met grondbeginselen die uitgaan van vrijheid en het individu. Nergens wordt gesproken over de plicht van de mens om voor nageslacht te zorgen. Nergens staat geschreven dat een mens, desgevraagd, zijn leven moet geven voor het volk indien vereist. Nergens wordt benadrukt dat de mens zijn leven in essentie leeft voor toekomstige generaties. Evenmin is er een expliciete focus in het onderwijs op de geschiedenis van het volk. Nee, steeds opnieuw horen we het gezemel over de rechten van het individu, volledig los van een Völkische context.

De moderne wereld dient daarom verworpen te worden en actief gestimuleerd om tot haar einde te komen. Haar ineenstorting is onvermijdelijk, en het is beter een spoedig einde na te streven dan dit onnodig te rekken. Velen zullen deze ineenstorting niet kunnen dragen, omdat zij zo hopeloos vergroeid zijn met het bestaande systeem dat een plotselinge instorting van de ego-definiërende economische atomisering hen dermate zal schokken dat zij geestelijk ziek worden of zelfs het leven laten.

Het zijn juist degenen die nu al de transitie maken, die zichzelf spiritueel losmaken van het systeem, die de storm van verandering zullen doorstaan. Zij die de wortels van het zelf zoeken in de grond van de voorouders, zullen standvastig blijven en het tijdperk van overgang weten te overleven.