Zwarte Piet, Maar dan Anders

Hoewel ik dit artikel de titel Zwarte Piet heb gegeven, is dit niet een zoveelste mening over Zwarte Piet en of deze al dan niet een racistische ontstaansgeschiedenis zou hebben. Dit artikel gaat over het verlies van de eigen cultuur en de teloorgang van de Nederlandse identiteit.

Er wordt een plethora aan voor- en tegenargumenten voor zwarte piet aangedragen, maar men kan niet aan de indruk ontsnappen dat men nu de horizon van de cultuurdood op zich af ziet komen. Cultuur is voor een groot gedeelte een abstract idee en het is voor vele mensen niet duidelijk in hoeverre de Nederlandse, en Westerse cultuur in het algemeen, al aan vitaliteit ingeboet heeft. Met de aanval op Zwarte Piet ziet men ineens wederom een traditie aangevallen worden die typisch Nederlands is. Zwarte Piet wordt op deze manier een van de laatste strohalmen van de stervende cultuur waaraan de Nederlanders zich nog vast proberen te klampen.

De Nederlandse identiteit is al jaren in verval. Een langzaam proces van interen, opgeven, capituleren en ontwijken. De Nederlandse cultuur is reeds zo ernstig in verval dat de vrijheid en tolerantie die in Nederland als de witte stranden van Avalon, een vesting schiepen van openheid en vertrouwen, nog slechts schimmen zijn van wat zij eens waren. 

Het ironische is dat de minderheden die, zogezegd, gebukt gaan onder de blanke cultuur, de maatschappij dwingen alles door de etnisch-culturele lens te bekijken. Maar dan wel een lens die het licht afbuigt naar slechts één richting: Iedereen heeft last van de blanke westerse cultuur en wordt door deze onderdrukt. Alle malversaties in de wereld zijn een uniek voortvloeisel van de blanke onderdrukking en uitbuiting van de gehele wereld.

We zien hier heel sterk het afdalen van een hoogstaande cultuur naar de zwakste gemene deler. Een trots volk met zijn eigen gebruiken wordt steeds verder gedegradeerd doordat men toegeeft aan zwakke mensen. Immers, sterke mensen hebben geen last van culturele opvattingen die hen niet aan staan, zij laten deze geen invloed zijn in hun leven. We zien dit heel erg in de Zwarte Pietendiscussie. Een groep mensen is gekwetst door het fenomeen en eist dat de gehele maatschappij zich aanpast. Ditzelfde fenomeen zien we met de transgenderactivisten. Een minuscuul percentage van de bevolking voelt zich niet erkend door de maatschappij en deze moet dus emanciperen en breed accepteren dat afwijkenden gefaciliteerd worden in hun afwijking van de norm. Dit is het cultuur Marxistisch spook dat ten grondslag ligt aan deze hele neerwaartse spiraal naar de zwakte toe.

Cultuur Marxisme staat het idee voor dat de maatschappij opgedeeld kan worden in een bijna oneindige hoeveelheid onderdrukkers en onderdrukten. Iedereen kan wel een idee aanwijzen in de wereld dat hen niet aanstaat en daardoor gekwetst zijn. Het buigen van de maatschappij voor mensen die een zuiver subjectieve beleving van de wereld als objectief feit willen poneren, is een gegarandeerd recept voor culturele apoptose. Individuele gevoelens zijn totaal nutteloos als maatstaf voor het functioneren van de maatschappij. Dat wil zeggen, dat de cultuur alleen het raamwerk is waarin eenieder zijn eigen geluk dient te vergaren. De ene cultuur doet dat beter dan de andere. Voyant is natuurlijk wel dat de westerse cultuur de enige is in de wereld waar er zo goed als geen belemmeringen zijn om te zijn wie je bent.

De maatschappij is in geen enkel opzicht verplicht de individuele gevoelens te respecteren, en een zekere onvriendelijkheid is er in elke cultuur. Iedereen met rood haar, flaporen, overgewicht, ondergewicht, scheef gebit, sproeten, etc., kan hierover meepraten. Het exclusief opeisen van medeleven door de maatschappij met de gevoelens van een zwakke groep mensen is weerzinwekkend. Mensen met rood haar of wat voor afwijking ook, krijgen in de meeste gevallen een dikke huid en leren omgaan met belediging en plagerijen. Men staat voor de keuze sterk of slachtoffer te worden. Een trots en sterk volk zal de meeste mensen voortbrengen die kiezen voor sterkte. Een volk dat toestaat dat elk mens met gekrenkte emoties het staatsapparaat aan mag wenden om de maatschappij te dwingen de oorzaak van hun kwetsuren weg te nemen, is effectief een zombie-volk. Een loshangende huid overheen ziekelijk vlees.

De Zwarte Pieten discussie is voor veel mensen de grens van dit buigen. Men kan niet verder buigen, en komt in het verweer. Niet op de eerste plaats omdat Zwarte Piet zwart moet blijven, maar omdat dit het zoveelste is wat de beroepsgekwetsten van ons eisen. Men voelt instinctief dat het niet juist is dat de meerderheid moet buigen voor de minderheid, enkel om emoties te ontzien.

Het eisen van de maatschappij zich aan de individuele werkelijkheidsbevinding aan te passen is het afwentelen van het persoonlijk onvermogen om op persoonlijke titel geluk te vergaren. Veelal zijn het mensen die door de "safe spaces" cultuur en de walgelijke kruistocht voor de inclusie, de dupe zijn geworden en onze onderwijsinstituten verlaten hebben zonder noemenswaardige ruggengraat en sterkte van karakter. Men is op Pavloviaanse wijze aangeleerd dat als zij zich slecht gedragen en hard schreeuwen als zij gekwetst zijn, zij dan hun zin krijgen. Helaas is er nog geen einde in zicht aan het buigen van onze cultuur voor de schreeuwlelijkerds.

Met het verwijderen van het Godsidee zijn ook alle normen aan discussie onderhevig. En als het aan de cultuur marxistische woke kruistocht ligt, zullen alle idealen en normen verdwijnen, want normen zijn per definitie exclusief. De zwakken willen alle standaarden weg hebben, teneinde daar niet meer aan te hoeven voldoen. Een waarlijk trots volk waakt over zijn normen en waarden als een moeder beer over haar jongen.